Εμφανίζει 3738 αποτελέσματα

Ο Κωνσταντίνος Θ. Δημαράς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1904. Σπούδασε φιλολογία και ξεκίνησε τις επιστημονικές του δημοσιεύσεις το 1926. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά ως κριτικός λογοτεχνίας. Υπήρξε ιστορικός της νεοελληνικής φιλολογίας και ο πρώτος μελετητής του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Πέθανε στο Παρίσι το 1992.

Η «Δημαρχία Αλεξανδρείας» θεσμοθετήθηκε το 1890. Η διοίκηση γινόταν υπό τον έλεγχο της ξένης επικυριαρχίας και από ομάδες συμφερόντων. Η λειτουργία του θεσμού ωστόσο συνέβαλε σημαντικά στην αστική ανάπτυξη μέσω της πραγματοποίησης έργων υποδομής. Πολλοί Έλληνες διετέλεσαν μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, ενώ αρκετές φορές αποτελούσαν την πλειοψηφία, αφού συμμετείχαν κάνοντας χρήση της ξένης υπηκοότητας την οποία διατηρούσαν (αγγλική, γαλλική, ρωσική κ.ά.).

Εφημερίδα των Αθηνών που κυκλοφόρησε αρχικά την περίοδο 1923-1927 και στη συνέχεια από το 1932 έως το 1933. Ταυτίστηκε με τη Δημοκρατική Ένωση του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Διευθυντές της διετέλεσαν ο Σπύρος Μελάς και ο Στράτης Μυριβήλης, κατά την τελευταία περίοδο λειτουργίας της. Λογοτέχνες και προσωπικότητες των γραμμάτων συνεργάστηκαν με τη Δημοκρατία, δημοσιεύοντας κείμενά τους στην εφημερίδα.

Ο Ίων Δραγούμης (1878-1920) καταγόταν από μεγαλοαστική οικογένεια πολιτικών. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε ως διπλωμάτης, υπηρετώντας, μεταξύ άλλων, στην Αλεξάνδρεια, την Κωνσταντινούπολη και την Πετρούπολη της Ρωσίας. Όταν υπηρετούσε σε διάφορες πόλεις της Μακεδονίας (Μοναστήρι, Σέρρες κ.ά.), συνέβαλε στην οργάνωση του Μακεδονικού Αγώνα. Ασχολήθηκε με την πεζογραφία, ήταν δημοτικιστής και από τα ιδρυτικά μέλη του «Εκπαιδευτικού Ομίλου», ενώ εξέδωσε το περιοδικό Πολιτική Επιθεώρησις. Υπήρξε θύμα του εθνικού διχασμού· δολοφονήθηκε στο κέντρο της Αθήνας το 1920.

Ο Φίλιππος Δραγούμης (1890-1980), γιος του πολιτικού και πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αρχικά ακολούθησε καριέρα διπλωμάτη – διετέλεσε υποπρόξενος στο Γενικό Προξενείο Αλεξάνδρειας το 1916. Αργότερα ασχολήθηκε με την πολιτική, όπως και ο μεγαλύτερος αδερφός του Ίων Δραγούμης. Εξελέγη βουλευτής και απέκτησε υπουργικά αξιώματα. Δημοσίευσε πολυάριθμα άρθρα και εξέδωσε σειρά έργων. Παντρεύτηκε την Ελένη Βαλαωρίτη και απέκτησε δύο παιδιά. Πέθανε στην Αθήνα.

Περιοδικό της Αλεξάνδρειας που κυκλοφόρησε το 1895 με εκδότη τον Αργύριο Δρακόπουλο και διευθυντή τον Γεώργιο Β. Τσοκόπουλο. Μεταξύ των λογοτεχνών που συνεργάστηκαν με το έντυπο ήταν και ο Καβάφης.

Η αθηναϊκή εφημερίδα Ελεύθερον Βήμα ιδρύθηκε το 1922 από ομάδα που περιλάμβανε τους Γεώργιο Ρούσσο, Αλέξανδρο Διομήδη, Εμμανουήλ Τσουδερό, Δημήτριο Λαμπράκη κ.ά. Η κυκλοφορία της σταμάτησε το 1944. Επανεκδόθηκε το 1945 με την επωνυμία Το Βήμα, την οποία διατηρεί μέχρι σήμερα.

Η Ελληνική Κοινότητα Αλεξάνδρειας ιδρύθηκε το 1843, με πρωτοβουλία του Μιχαήλ Τοσίτσα, πρώτου έλληνα προξένου στην Αλεξάνδρεια. Συντηρούσε και συντηρεί ακόμα εκπαιδευτικά, νοσηλευτικά, κοινωφελή και θρησκευτικά ιδρύματα (σχολεία και σχολές, ορφανοτροφεία, γηροκομεία, νοσοκομεία, ναούς και νεκροταφείο). Σκοπός της κοινότητας είναι η εξυπηρέτηση των πολιτιστικών, εκπαιδευτικών, κοινωνικών και θρησκευτικών αναγκών των ελλήνων υπηκόων που κατοικούν στην Αλεξάνδρεια και τα περίχωρά της.

Η πρώτη διπλωματική αρχή της Ελλάδας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία λειτούργησε το 1834, με πρέσβη τον Κωνσταντίνο Ζωγράφο. Η οργανική Ελληνική Πρεσβεία ιδρύθηκε το 1853. Η ελληνική διπλωματική εκπροσώπηση ανεστάλη σε περιόδους ελληνοτουρκικής κρίσης, ενώ στα τέλη του 1923 η πρεσβεία μεταφέρθηκε στη νέα πρωτεύουσα του τουρκικού κράτους, την Άγκυρα.

Το Ελληνικό Προξενικό Δικαστήριο λειτούργησε ως ανεξάρτητη δικαστική αρχή στο ελληνικό Προξενείο της Αλεξάνδρειας, στο πλαίσιο των διομολογήσεων, κατά την περίοδο 1876-1949. Σύμφωνα με το καθεστώς αυτό, οι υποθέσεις ελλήνων υπηκόων, κατοίκων Αιγύπτου, που ενέπιπταν στο εμπορικό και ιδιωτικό δίκαιο υπάγονταν στην αρμοδιότητά του.

Η εφημερίδα Ελπίς κυκλοφόρησε στην Αλεξάνδρεια από το 1873 έως το 1902 με μια μικρή ενδιάμεση διακοπή, εξαιτίας του θανάτου του ιδιοκτήτη της Π. Καζώτη.