Η Αμαλία Πιταρίδη ήταν πρώτη εξαδέλφη του Καβάφη. Η μητέρα της Μαρία Καβάφη ήταν αδελφή του πατέρα του ποιητή και σύζυγος του Εμμανουήλ Πιταρίδη. Η Αμαλία παντρεύτηκε τον Δ. Πάππο το 1884 και απέκτησε μαζί του έναν γιο. Η ίδια και η αδελφή της Θάλεια φαίνεται ότι, από μια περίοδο και μετά, έζησαν στην Αθήνα, όπου μάλιστα τις επισκέφτηκε ο Καβάφης το 1901, ενώ νωρίτερα είχαν ζήσει και στην Αίγυπτο.
Ο Στέφανος Πάργας (φιλολογικό ψευδώνυμο του Νίκου Ζελίτα, 1888-1938) γεννήθηκε και έζησε στην Αλεξάνδρεια. Υπήρξε μέλος του συλλόγου «Νέα Ζωή» και μέλος της συντακτικής επιτροπής του ομώνυμου περιοδικού, από τα οποία αποχώρησε το 1910. Ήταν ένας από τους ιδρυτές και βασικός παράγοντας του περιοδικού Γράμματα (1911-1919, 1920-1921), το οποίο εξέδιδε μόνος του την τελευταία διετία, καθώς και ιδιοκτήτης του ομώνυμου εκδοτικού οίκου, από τον οποίο εκδόθηκαν έργα των Παλαμά, Βουτυρά, Μαβίλη, Μυρτιώτισσας, Βάρναλη κ.ά. Εξέδωσε κατόπιν το περιοδικό Παναιγύπτια (1926-1928, 1931-1938), στο οποίο δημοσιεύθηκαν και κείμενα ενάντια στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου.
Ο Ασημάκης Ι. Πανσέληνος (1903-1984) γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, σπούδασε νομικά στην Αθήνα και εργάστηκε ως δικηγόρος. Υπήρξε από τους κορυφαίους διανοητές της γενιάς του ’30. Έγραψε ποιήματα, δοκίμια και πεζά. Συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά ως λογοτέχνης, δοκιμιογράφος, κριτικός και αρθρογράφος. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και το 1950 εξελέγη βουλευτής Λέσβου.
Ο ζωγράφος και χαράκτης Ευθύμιος Παπαδημητρίου (1895-1958) γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν μαθητής του Βασιλείου Χατζή. Συνεργάστηκε ως σκιτσογράφος με πολλά αθηναϊκά έντυπα καθώς και με αιγυπτιακά κατά το διάστημα της παραμονής του στην Αίγυπτο, ενώ επίσης ασχολήθηκε με την εικονογράφηση βιβλίων. Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις και πήρε μέρος σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ήταν μέλος της «Ομάδας Τέχνη». Το 1958 εξελέγη καθηγητής χαρακτικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Η Ευβουλία Φωτιάδη ήταν θεία του Καβάφη, αδελφή της μητέρας του. Έζησε στην Κωνσταντινούπολη και παντρεύτηκε τον Μιχαήλ Παπαλαμπρινό. Δεν απέκτησε απογόνους.
Ο Μήτσος Παπανικολάου (1900-1943) γεννήθηκε στην Ύδρα, αλλά τελείωσε το γυμνάσιο στον Πειραιά. Ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία και υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού Παιδικός Αστήρ και διευθυντής του Μπουκέτου. Έγραψε ποιήματα, διακρίθηκε για τις μεταφράσεις του και τη λογοτεχνική κριτική του και συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά. Καθοριστική υπήρξε η γνωριμία και η φιλία του με τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη. Πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών, αφού έφτασε πρώτα στην πλήρη εξαθλίωση.
Ο Ευάγγελος Π. Παπανούτσος γεννήθηκε το 1900 και πέθανε το 1982. Σπούδασε στην Ελλάδα, τη Γερμανία και τη Γαλλία. Υπήρξε αναμορφωτής του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα, έχοντας διατελέσει γενικός διευθυντής και γενικός γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας. Συνέγραψε πολυάριθμα βιβλία φιλοσοφικού, παιδαγωγικού, θεολογικού και ψυχολογικού περιεχομένου.
Η Ιουλία Παπανούτσου (1900-1973) γεννήθηκε στη Σύρο και ήταν σύζυγος του Ε. Π. Παπανούτσου. Αυτοδίδακτη ζωγράφος, πρωτοεμφανίστηκε το 1950 στην έκθεση της καλλιτεχνικής ομάδας «Στάθμη». Στη συνέχεια πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο Εμμανουήλ Παπαστεφάνου ήταν κληρικός. Υπήρξε στενός φίλος του Νίκου Καζαντζάκη από τα παιδικά του χρόνια και διατηρούσε αλληλογραφία μαζί του. Έζησε και εργάστηκε στην Αμερική.
Ο Τάκης Κ. Παπατσώνης (1895-1976) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομικά στη Γενεύη. Εργάστηκε στο Υπουργείο Οικονομικών και συμμετείχε στα διοικητικά συμβούλια της Εθνικής Πινακοθήκης, του Εθνικού Θεάτρου κ.ά. Έλαβε τιμητικές διακρίσεις –παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής (1920), Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1963)– και εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1967). Εξέδωσε ποιητικές συλλογές και μελέτες, δημοσίευσε κείμενά του σε εφημερίδες, ενώ επίσης ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση λογοτεχνικών έργων.