Ο (Γιάννης) Ψυχάρης (1854-1929) γεννήθηκε στην Οδησσό, αλλά από το 1867 έζησε στο Παρίσι, όπου και σπούδασε φιλολογία και γλωσσολογία. Το 1886 έγινε καθηγητής της μεσαιωνικής και νεοελληνικής φιλολογίας (την περίοδο 1903-1929 στην École des Langues Orientales Vivantes). Υπήρξε ακραίος δημοτικιστής και έγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα και θεατρικά έργα στα ελληνικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά. Αναμείχθηκε στην υπόθεση Dreyfus, συμβάλλοντας στην αναθεώρηση της δίκης του, ενώ έχασε και τους δύο γιους του στη διάρκεια του Α´ Παγκόσμιου Πολέμου.
Η Αμαλία Φωτιάδη ήταν θεία του Καβάφη, αδελφή της μητέρας του. Παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Ψύλλιαρη και απέκτησε μαζί του δύο γιους. Όταν χήρεψε, παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο (1873) τον Χ. Καλλινούς, διερμηνέα της βελγικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη, και απέκτησε μία κόρη κι έναν γιο.