Εμφανίζει 3738 αποτελέσματα

Η Φλόγα ήταν περιοδικό το οποίο εξέδωσε ο κύπριος λογοτέχνης Τεύκρος Ανθίας (Ανδρέας Παύλου, 1903-1968), αρχικά τη δεκαετία του 1920 κατά την παραμονή του στην Ελλάδα και αργότερα στην Αγγλία.

Ο Αναστάσιος Φράγκος, λογοτέχνης και κριτικός λογοτεχνίας με καταγωγή από την Κάρπαθο, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906. Ασχολήθηκε με το έργο του Καβάφη και συνεργάστηκε με την Αλεξανδρινή Τέχνη. Έγραψε άρθρα και κείμενα για τα Δωδεκάνησα, διηγήματα και μυθιστορήματα. Επίσης συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με το περιοδικό Νέα Τέχνη, τις εφημερίδες Ελευθερία (Λάρισας) και Εσπερινή. Εργαζόταν στο Υπουργείο Οικονομικών. Πέθανε το 1975.

Ο Ηράκλειος Φυσεντζίδης (Héraclios Fyssen, 1904-1982) γεννήθηκε στο Κάιρο. Ανήκε στους ιδρυτές του περιοδικού Αργώ, πρωτοβουλίας του σωματείου «Ελληνική Ένωσις των Νέων», το οποίο κυκλοφόρησε από το 1923 έως το 1927. Σπούδασε στο Παρίσι, όπου παρέμεινε και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στον χώρο των επιχειρήσεων τεχνολογίας. Ίδρυσε το Fondation Fyssen το 1979, με σκοπό την προώθηση της επιστημονικής έρευνας στους τομείς της κοινωνικής ανθρωπολογίας, της αρχαιολογίας, της νευροβιολογίας κ.ά.

Εφημερίδα της Κύπρου που κυκλοφόρησε το 1882 με τον τίτλο Στασινός στη Λάρνακα. Το 1887 μετονομάστηκε σε Φωνή της Κύπρου και η έδρα της μεταφέρθηκε στη Λευκωσία. Κυκλοφόρησε μέχρι το 1952 – από τη δεκαετία του 1920 και μετά με τον τίτλο Νέα Φωνή της Κύπρου. Μεταξύ άλλων δημοσίευε ανταποκρίσεις Κυπρίων που διέμεναν στην Ελλάδα και την Αίγυπτο.

Ο Βασίλης Φωτιάδης (1900-1975) ήταν ζωγράφος και λόγιος της Διασποράς. Εκτός από τη ζωγραφική (ελαιογραφία, υδατογραφία, σχέδιο) ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία (πεζογραφία και ποίηση). Δημοσίευσε επίσης άρθρα σε καλλιτεχνικά κυρίως έντυπα.

Ο Κωνσταντίνος Στεφάνου Φωτιάδης (1882/1883-1949) ήταν λόγιος, ιστορικός και κριτικός τέχνης. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Γαλλία και σπούδασε φιλολογία στο Παρίσι. Συνεργάστηκε ως κριτικός με τα περιοδικά Revue de Paris, Revue hebdomadaire, Revue de deux mondes κ.ά. Συνέγραψε ιστορικές μελέτες, βιογραφίες ιστορικών προσώπων κλπ., για τα οποία βραβεύτηκε από τη Γαλλική Ακαδημία (1911, 1924, 1933). Ήταν παντρεμένος με την Irene von Strautz.

Ο Φώτιος Φωτιάδης ήταν γιος του Γεωργίου και της Ελένης Φωτιάδη και ο μοναδικός αδελφός της μητέρας του Καβάφη Χαρίκλειας. Το 1878 παντρεύτηκε τη Σμαράγδα Αγελάστου, με την οποία απέκτησε δύο γιους.

Ο Νίκος Χάγερ-Μπουφίδης (1899-1950) αποφοίτησε από το Lycée Français του Καΐρου και εγκαταστάθηκε κατόπιν στην Αθήνα, όπου εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα. Συνεργάστηκε με διάφορα περιοδικά, μεταξύ των οποίων τα Γράμματα και η Αλεξανδρινή Τέχνη. Ασχολήθηκε με την ποίηση και την πεζογραφία, ενώ το έργο του παρουσιάζει καβαφικές επιδράσεις. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και στον Εμφύλιο και διώχθηκε για τα πολιτικά του φρονήματα. Εκτός από το πραγματικό του όνομα, χρησιμοποιούσε και το ψευδώνυμο Άρις Ίσαντρος.

Ο Γεώργιος Π. Χαριτάκης (1885-1943) ήταν νομικός και οικονομολόγος, με παρουσία στην πολιτική, κοινωνική και πνευματική ζωή της Ελλάδας. Συνέγραψε άρθρα και μελέτες με θέματα οικονομικά, ιστορικά και λογοτεχνικά. Ένα από τα έργα του είναι αφιερωμένο στον Καβάφη. Διετέλεσε υπουργός στις κυβερνήσεις Πάγκαλου και Ευταξία (1926), ενώ το 1920 είχε διοριστεί νομάρχης Θεσσαλονίκης.

Ο Δημήτριος Π. Χαριτάτος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1910. Σπούδασε φιλοσοφία, νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι και στη Χάγη και ήταν πολύγλωσσος. Έζησε και εργάστηκε στην Αλεξάνδρεια, όπου γνωρίστηκε με τον Καβάφη και εντάχθηκε στον κύκλο του, αλλά από το 1962 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και εργάστηκε στο Αλουμίνιον της Ελλάδος, καθώς και ως σύμβουλος δημοσίων σχέσεων. Πέθανε το 1993.

Ο Χριστόδουλος Σ. Χριστοδουλίδης γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1902. Το 1924 το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (του οποίου ήταν μέλος, με το ψευδώνυμο Αλέξης) τον βοήθησε να μεταβεί στη Μόσχα, όπου σπούδασε πολιτικές επιστήμες. Εγκαταστάθηκε κατόπιν στην Ελλάδα, αλλά επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση και κατέλαβε κομματική θέση. Εκτελέστηκε την περίοδο των εκκαθαρίσεων (1938) και αποκαταστάθηκε το 1956.