Περιοχή αναγνώρισης
Κωδικός αναγνώρισης της ενότητας περιγραφής
Τίτλος
Χρονολογία(ες)
- 1811-1933 (Δημιουργία)
Επίπεδο περιγραφής
Μέγεθος και υπόστρωμα της ενότητας περιγραφής (ποσότητα, όγκος ή διαστάσεις)
45 φάκελοι (1914 τεκμήρια)
Περιοχή πλαισίου παραγωγής
Όνομα του παραγωγού
Βιογραφικό σημείωμα
Ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 17 Απριλίου 1863. Η ημερομηνία άλλαξε σε 29 Απριλίου, όταν τέθηκε σε ισχύ το νέο ημερολόγιο, και αυτή αναφέρεται ως ημερομηνία γέννησης του ποιητή. Εκτός των άλλων, συμπίπτει με την 29η Απριλίου 1933, ημέρα θανάτου του, δημιουργώντας έτσι μιαν αξιοσημείωτη ληξιαρχική σύμπτωση. Κατά τον 19ο και έως τα μέσα του 20ου αιώνα ευημερούσαν σε πολλές αιγυπτιακές πόλεις ελληνικές παροικίες· η πολυπληθέστερη ήταν εκείνη της Αλεξάνδρειας. Οι γονείς του ποιητή, ο Πέτρος-Ιωάννης Καβάφης και η Χαρίκλεια, το γένος Γεωργάκη Φωτιάδη, είχαν αποκτήσει συνολικώς εννέα παιδιά, δύο εκ των οποίων πέθαναν σε νηπιακή ηλικία – το ένα εξ αυτών ήταν και το μοναδικό κορίτσι. Ο Κωνσταντίνος ήταν το ένατο και τελευταίο παιδί. Ο Πέτρος-Ιωάννης Καβάφης διατηρούσε ακμαίο εμπορικό οίκο υπό την επωνυμία «Καβάφης & Σία», στον οποίον συμμετείχε και ο εγκατεστημένος στο Λονδίνο αδερφός του Γεώργιος. Εμπορεύονταν σιτάρι και βαμβάκι.
Η οικονομική ευημερία της οικογένειας δεν θα διατηρηθεί επί μακρό χρονικό διάστημα. Ο πρόωρος θάνατος του Πέτρου-Ιωάννη το 1870 υποχρέωσε την Χαρίκλεια να εγκαταλείψει την Αλεξάνδρεια και να ζητήσει στήριξη, για την ίδια και για τα παιδιά της, στον αδερφό του συζύγου της στην Αγγλία. Διέμειναν αρχικώς στο Λίβερπουλ και αργότερα στο Λονδίνο. Για την περίπου πενταετή παραμονή του ποιητή στην Αγγλία (1872-1877) δεν διαθέτουμε επαρκείς πληροφορίες. Είναι ευνόητο πως θα παρακολούθησε σχολικά μαθήματα και θα έμαθε την αγγλική γλώσσα. Το 1877 η Χαρίκλεια και τα παιδιά της επέστρεψαν στην Αλεξάνδρεια, όπου ο Κωνσταντίνος θα εγγραφεί στο Λύκειον «Ερμής» του Κωνσταντίνου Α. Παπαζή, και θα αποκτήσει φίλους συμμαθητές, μεταξύ των οποίων ο Μικές Ράλλης και ο Στέφανος Σκυλίτσης. Και οι δύο πέθαναν σε νεανική ηλικία. Με αφορμή τον θάνατο του Στέφανου Σκυλίτση, ο Κωνσταντίνος συνέθεσε ένα από τα πρώτα του ποιήματα («Τω Στεφάνω Σκυλίτση», 1886), ενώ για την αρρώστια και τις τελευταίες ημέρες του Μικέ Ράλλη έχει τηρήσει ένα είδος ημερολογιακού χρονικού (1889).
Το 1882 εκδηλώθηκε στρατιωτικό κίνημα στην Αίγυπτο, επενέβη ο αγγλικός στόλος (οι Άγγλοι θα διοικήσουν για τα επόμενα εβδομήντα χρόνια την Αίγυπτο), βομβαρδίστηκε η Αλεξάνδρεια και οι ξένοι πάροικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν την πόλη. Ανάμεσά τους και η Χαρίκλεια που αυτή τη φορά σπεύδει προς το πατρικό της σπίτι στην Κωνσταντινούπολη. Το ταξίδι αυτό έχει περιγραφεί από τον ποιητή με τη μορφή ημερολογίου στην αγγλική γλώσσα, υπό τον τίτλο «Constantinopoliad –an epic». Για την τριετή παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη διαθέτουμε ασαφείς πληροφορίες. Την ίδια εποχή γράφει τα πρώτα του στιχουργήματα σε ελληνική και αγγλική γλώσσα, καθώς και πεζά εγκυκλοπαιδικού χαρακτήρα. Περί τα τέλη του 1885 η οικογένεια επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια, και ο Κωνσταντίνος απασχολείται σε διάφορες, εργασίες. Κατά τα αμέσως επόμενα χρόνια θα συμβούν διαδοχικοί θάνατοι μελών της οικογένειας. Το 1891 πεθαίνει ο αδερφός του (συνώνυμος του πατέρα Καβάφη) Πέτρος-Ιωάννης, το 1899 η μητέρα Χαρίκλεια, και τα αδέρφια του Γεώργιος (1900), Αριστείδης (1902), Αλέξανδρος (1905). Κατά τη δεκαετία του 1920 θα πεθάνουν και οι άλλοι δύο αδελφοί του, ο Παύλος (1920) και ο Τζων (1923). Έτσι, ο ποιητής παραμένει ο τελευταίος επιζών ολόκληρης της οικογένειας. Σταθερή εργασία απέκτησε το 1892, όταν προσελήφθη στην ελεγχόμενη από τους Άγγλους Υπηρεσία Αρδεύσεων όπου θα εργαστεί επί τριάντα χρόνια. Από το 1908 και έως το τέλος της ζωής του θα διαμένει πλέον μόνος στο διαμέρισμα της τότε οδού Λέψιους 10, η οποία τον Οκτώβριο του 1964 μετονομάστηκε Sharm el Sheikhj και προ ετών μετονομάστηκε σε οδό Καβάφη.
Στη διάρκεια της ζωής του στην Αλεξάνδρεια ελάχιστες είναι οι μετακινήσεις του, τόσο στο εσωτερικό της Αιγύπτου (Κάιρο) όσο και στο εξωτερικό. Το 1897 πραγματοποίησε με τον αδερφό του Τζων ένα δίμηνο ταξίδι στο Παρίσι και το Λονδίνο. Το καλοκαίρι του 1901 επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Αθήνα, μαζί με τον αδερφό του Αλέξανδρο, ταξίδι για το οποίο τήρησε ημερολόγιο σε αγγλική γλώσσα, με χαρακτηριστικές λεπτομέρειες για όσα είδε, καθώς και για τα πρόσωπα που συνάντησε, όπως π.χ. τον Κίμωνα Μιχαηλίδη, εκδότη του περιοδικού Παναθήναια, τον ποιητή Ιωάννη Πολέμη, τον ζωγράφο Γεώργιο Ροϊλό, τον Γρηγόριο Ξενόπουλο. Στη συνέχεια θα ανταλλάξει επιστολές με τον Ξενόπουλο ο οποίος θα δημοσιεύσει το 1903 στα Παναθήναια το ιστορικής σημασίας άρθρο του «Ένας ποιητής». Πρόκειται για την πρώτη εκτενή μελέτη που γράφτηκε για την ποίηση του Καβάφη στην Αθήνα. Στην ελληνική πρωτεύουσα θα επανέλθει ο ποιητής το 1905, προκειμένου να επισκεφτεί τον νοσηλευόμενο σε νοσοκομείο αδερφό του Αλέξανδρο, ο οποίος θα πεθάνει τελικώς την ίδια χρονιά. Το τρίτο και τελευταίο αθηναϊκό ταξίδι του Καβάφη θα πραγματοποιηθεί το 1932 για λόγους υγείας.
Το διαμέρισμά του στον δεύτερο όροφο της τότε οδού Λέψιους θα αποτελέσει με τον καιρό τον συνήθη τόπο συνάντησής του με λογίους της Αλεξάνδρειας, αλλά και με επισκέπτες του από την Ελλάδα. Η ασυνήθης εκδοτική τακτική του, κάποιες ιδιορρυθμίες του χαρακτήρα του, όπως τις κατέγραφαν όσοι τον είχαν συναναστραφεί, και οι πάντα αιχμηρές αναφορές του σε πρόσωπα λογοτεχνών και σε βιβλία άρχισαν να δημιουργούν μιαν αχλύ θρύλου γύρω από το άτομό του. Η δημόσια εικόνα του απέκτησε έντονα (κάποτε και παραμορφωτικά) χαρακτηριστικά από τις περιγραφές γνωστών συγγραφέων και ποιητών, Ελλήνων και ξένων, που τον επισκέφτηκαν, όπως ο Νίκος Καζαντζάκης, η Μυρτιώτισσα, ο Κώστας Ουράνης, ο φουτουριστής Tomazo Filippo Marinetti, ο E. M. Forster και άλλοι φίλοι (κάποτε και εχθροί) του έργου του κατέγραψαν τις συζητήσεις τους με τον Καβάφη και τις μετέδιδαν προφορικώς ή γραπτώς. Από αναμεταδόσεις ιδιωτικών συνομιλιών αυτού του τύπου, καθώς και από αποσπάσματα συναφών συνεντεύξεων, προέκυψε και η δημόσια ανταλλαγή εκατέρωθεν αρνητικών σχολίων μεταξύ Κωστή Παλαμά και Καβάφη, σε μια εποχή κατά την οποία η καβαφική ποίηση είχε αρχίσει να κλονίζει την παντοκρατορία του Παλαμά. Η αναγνώριση της αξίας του Αλεξανδρινού συνοδευόταν συχνά από παρωδίες (κάποτε και κακοήθεις) που στόχευαν στον άνθρωπο Καβάφη ή σε συγκεκριμένα ποιήματά του, τάση που μετά τον θάνατο του ποιητή επεκτάθηκε ως παρωδιακή διακωμώδηση κάθε είδους θεμάτων, επιβεβαιώνοντας έτσι την ακμαία και διαρκή διείσδυση των στίχων του στην καθημερινή ζωή μέχρι και σήμερα.
Κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, παράλληλα με τις εμπορικές και οικονομικές δραστηριότητες των Ελλήνων της Αιγύπτου, είχε αναπτυχθεί στην Αλεξάνδρεια και στο Κάιρο αξιόλογη πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση, με κύρια έκφραση τις διαδοχικές εκδόσεις κάθε είδους εντύπων, βιβλίων (ακόμη και Αθηναίων συγγραφέων), σατιρικών ημερολογίων και λογοτεχνικών περιοδικών (Σεράπιον, Γράμματα, Νέα Ζωή, Προπύλαια, Παναιγύπτια, Αργώ, Φοίνικας), τα οποία απέκτησαν με τον καιρό πανελλήνια ακτινοβολία. Ποιήματα του Καβάφη, καθώς και μελέτες ή σχόλια για το έργο του, όχι πάντοτε θετικά και καλοπροαίρετα, θα συναντήσουμε σε όλα τα περιοδικά. Η ιδιομορφία της ποίησής του, οι ιδιορρυθμίες του χαρακτήρα του και η μονήρης ζωή του στο διαμέρισμα της οδού Λέψιους χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς τηλέφωνο συνιστούσαν μιαν εξαιρετική περίπτωση που παρέκκλινε από τα συνήθη πρότυπα. Με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς η ποίηση του άρχισε να εξαπλώνεται τόσο στις παροικίες της Αιγύπτου όσο και στον κυρίως ελληνικό χώρο και να αποκτά πιστούς θαυμαστές, αλλά και φανατικούς πολέμιους.
Το 1886 δημοσιεύονται τα πρώτα του κείμενα. Πρόκειται για το πεζό «Το Κοράλλιον υπό μυθολογικήν έποψιν» στην εφ. Κωνσταντινούπολις, και το ποίημα «Βακχικόν» στο περ. Έσπερος Λειψίας. Και τα δύο, όπως και αρκετά άλλα ποιήματα και πεζά των πρώτων χρόνων του, τα υπέγραφε ως Κωνσταντίνος Φ. Καβάφης και αργότερα τα αποκήρυξε σιωπηρώς. Κάποτε υποστηρίχτηκε η άποψη πως το ενδιάμεσο Φ της υπογραφής του δήλωνε ένα δεύτερο βαφτιστικό (Φώτιος), άποψη που απορρίπτεται από την επίσημη πράξη βαπτίσεώς του, η οποία αναφέρει ένα και μόνον μικρό όνομα. Το πιθανότερο είναι πως αποτελούσε ένδειξη σεβασμού και φόρο τιμής προς το πρόσωπο τού από μητρός πάππου του Γεωργάκη Φωτιάδη. Του λοιπού και μέχρι το τέλος της ζωής του δημοσιεύει πεζά και ποιήματα σε εφημερίδες, ετήσια ημερολόγια και περιοδικά της Αλεξάνδρειας, της Λειψίας, της Κωνσταντινούπολης, του Καΐρου και της Αθήνας, χωρίς να εκδώσει ποτέ βιβλίο. Σε αρκετά από τα έντυπα αυτά εντοπίστηκαν απαντήσεις των περιοδικών προς τον ποιητή για την τύχη ποιημάτων που κατά καιρούς υπέβαλλε προς δημοσίευση, κυρίως κατά τα πρώτα χρόνια της δημόσιας παρουσίας του.
Η ιδιόρρυθμη εκδοτική τακτική που ακολούθησε ισοβίως τοποθετείται για πρώτη φορά το 1892, όταν τύπωσε αυτοτελώς σε μονόφυλλο το ποίημα «Κτίσται», για να ακολουθήσουν τα τετρασέλιδα: «Τείχη/My Walls» (δίγλωσση έκδοση, 1897), «Δέησις» (1898), «Τα Δάκρυα των Αδελφών του Φαέθοντος» και «Ο Θάνατος του Αυτοκράτορος Τακίτου», υπό τον κοινό τίτλο «Αρχαίαι Ημέραι» (1898) και, τέλος, το ποίημα «Περιμένοντας τους βαρβάρους» σε οκτασέλιδο (1904). Μετά από τα φυλλάδια αυτά, συγκέντρωνε ανάτυπα των στίχων του από διάφορα περιοδικά (ή τύπωνε αυτοτελώς μεμονωμένα ποιήματα) και συγκροτούσε δέσμες ποιημάτων, τις οποίες η έρευνα κατέταξε αναδρομικώς σε δύο κατηγορίες: στα δύο «τεύχη» (1904 και 1910) και στις «συλλογές», δέκα τον αριθμό, που περιέλαβαν ποιήματα των ετών 1910-1932. Αυτά τα οιονεί βιβλία δεν κυκλοφορούσαν στο εμπόριο, αλλά ο ίδιος ο ποιητής τα έστελνε ή τα χάριζε σε φίλους και θαυμαστές του έργου του, τηρώντας σχολαστικούς καταλόγους διανομής. Η καινοφανής αυτή εκδοτική τακτική καθιστούσε την εξίσου καινοφανή ποίησή του δυσεύρετη και περιζήτητη. Η συνολική ποιητική παραγωγή του έχει ταξινομηθεί εκ των υστέρων από τον Γ. Π. Σαββίδη σε τέσσερις κατηγορίες: τα 154 ποιήματα του «κανόνα», όσα δηλαδή δημοσίευσε ο ίδιος ο Καβάφης και τα περιέλαβε στα δύο «τεύχη» και τις δέκα «συλλογές»· τα «Αποκηρυγμένα» της πρώτης περιόδου του· τα «Κρυμμένα» (αρχικώς είχαν ονομαστεί «Ανέκδοτα») που δεν δημοσιεύτηκαν μέχρι τον θάνατό του και τα «Ατελή», ανολοκλήρωτα σχεδιάσματα ποιημάτων.
Ήδη κατά τη δεκαετία του 1920 πολλοί νέοι της εποχής στην Αθήνα είχαν στρέψει την προσοχή τους προς την ποίηση του Καβάφη, επικοινωνούσαν μαζί του ζητώντας να αποκτήσουν τις συλλογές των μονοφύλλων του ή έγραφαν μελέτες για το έργο του. Ένα πρώτο δημόσιο και επίσημο δείγμα της αθηναϊκής αποδοχής του υπήρξε το μάλλον συμπιληματικό αφιέρωμα του περιοδικού Νέα Τέχνη (1924), στο οποίο πληθώρα λογοτεχνών εξέφρασαν τις κατά κανόνα θετικές απόψεις τους για τον τιμώμενο.
Το αφιέρωμα αποτέλεσε δημιούργημα του Μάριου Βαϊάνου ο οποίος αλληλογραφούσε με τον ποιητή χωρίς να έχουν ποτέ συναντηθεί, και είχε αναλάβει αυτοβούλως τον ρόλο καβαφικού πράκτορα στην Αθήνα, προσφέροντας σημαντικές υπηρεσίες στην επικοινωνία και την επαφή των Αθηναίων λογίων με τον Αλεξανδρινό. Το 1926, η δικτατορική κυβέρνηση του Πάγκαλου απένειμε στον ποιητή το παράσημο του Φοίνικος, μοναδική διάκριση που αξιώθηκε όσο ζούσε. Τον ίδιο χρόνο, όταν πλέον τα αξιόλογα αλεξανδρινά περιοδικά είχαν διακόψει την έκδοσή τους, κυκλοφόρησε στην Αλεξάνδρεια ένα νέο λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό έντυπο η Αλεξανδρινή Τέχνη (1926-1932), το οποίο όχι μόνον διευθυνόταν αφανώς, αλλά και στηριζόταν οικονομικώς από τον Καβάφη, προκειμένου να προβάλλεται το έργο του και να αναιρούνται οι τυχόν εναντίον του αντιδράσεις και επιθέσεις. Είναι βέβαιο πως πολλά από τα ανυπόγραφα σχόλια στο περιοδικό αυτό είναι γραμμένα διά χειρός Καβάφη. Στις σελίδες της Αλεξανδρινής Τέχνης μνημονεύονται λεπτομερώς όλα τα θετικά για τον ποιητή δημοσιεύματα ποικίλων άλλων εντύπων, ελληνικών και ξένων, και ανασκευάζονται τα τυχόν επιθετικά εναντίον του σχόλια. Στη σχετική ειδησεογραφία αναφέρονται και σποραδικές, μεμονωμένες μεταφράσεις ποιημάτων του σε ξένες γλώσσες.
Τις πρώτες μεταφράσεις καβαφικών ποιημάτων στην αγγλική γλώσσα αποπειράθηκαν πολύ νωρίς ο Τζων Καβάφης, αδελφός του ποιητή (σ’ αυτόν ανήκει η μετάφραση του δίγλωσσου τετρασέλιδου «Τείχη/My Walls», 1897), και ο αγγλοτραφής Γεώργιος Βαλασόπουλος ο οποίος απέδωσε στα αγγλικά ορισμένα καβαφικά ποιήματα που περιέλαβε ο E. M. Forster στα βιβλία του για την Αλεξάνδρεια και δημοσίευσε ο T. S. Eliot στο περιοδικό του Criterion. Έως τον θάνατο του Καβάφη λιγοστές και δειγματοληπτικές είναι οι μεταφράσεις ποιημάτων του σε ευρωπαϊκές γλώσσες· συχνά περιλαμβάνονται σε ξενόγλωσσες ανθολογίες νεοελληνικής ποίησης. Πραγματική μεταφραστική έκρηξη σημειώθηκε μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εξακολουθεί ως τις μέρες μας με νέες, ανανεωμένες εκδόσεις, ακόμη και σε γλώσσες που ήδη διαθέτουν παλαιότερες μεταφραστικές απόπειρες.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 ο ποιητής αισθανόταν ενοχλήσεις στον λάρυγγα. «Αυτό ήταν που τον έκανε να κόβει τα τσιγάρα στη μέση, να σωπαίνει όλο και περισσότερο στις συναναστροφές, να καταλαμβάνεται από μια ξαφνική μελαγχολία», όπως γράφει ο Στρατής Τσίρκας. Διαγιγνώσκεται με καρκίνο του λάρυγγα και οι γιατροί συνιστούν να μεταβεί στην Αθήνα, όπου έρχεται συνοδευόμενος από το ζεύγος των κληρονόμων του, τον Αλέκο και τη Ρίκα Σεγκοπούλου. Η παρουσία του στην ελληνική πρωτεύουσα γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα στον αθηναϊκό Τύπο. Θα παραμείνει επί τετράμηνο (Ιούλιος-Οκτώβριος 1932), θα νοσηλευτεί στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού και θα υποστεί τραχειοτομία, με αποτέλεσμα να χάσει οριστικά τη φωνή και την ομιλία του. Με όσους τον επισκέπτονται στο νοσοκομείο επικοινωνεί με σύντομα γραπτά σημειώματα. Σε αυτό το ύστατο ταξίδι του στην Αθήνα θα γνωρίσει από κοντά πολλούς Αθηναίους συγγραφείς οι οποίοι θα καταγράψουν λεπτομερώς τις όχι πάντα θετικές εντυπώσεις τους. Πριν αναχωρήσει για την Αλεξάνδρεια, θα τον δεξιωθεί το ζεύγος Κώστα και Ελένης Ουράνη και, κατά τη διάρκεια της βραδιάς, ο συνθέτης και μαέστρος Δημήτρης Μητρόπουλος θα εκτελέσει στο πιάνο το έργο του 10 Inventions, πάνω σε δέκα καβαφικά ποιήματα.
Περί τα τέλη του 1932, και ενώ ο ποιητής έχει επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια, κυκλοφορεί στην πρωτεύουσα το καβαφικό αφιέρωμα του περιοδικού Ο Κύκλος. Εντωμεταξύ, η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται. Τον Απρίλιο του 1933 εισάγεται στο Ελληνικό Νοσοκομείο της Αλεξάνδρειας, όπου και θα αφήσει την τελευταία του πνοή στις 29 Απριλίου, και θα ταφεί στον οικογενειακό τάφο των Καβάφηδων στο ελληνικό κοιμητήριο του Σιάτμπι. Στην απέριττη επιτύμβια πλάκα αναγράφεται: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Π. ΚΑΒΑΦΗΣ / ΠΟΙΗΤΗΣ / ΘΑΝΩΝ ΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΗΝ 29ην / ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1933.
Σύμφωνα με την κριτική, ο Καβάφης άρχισε το ποιητικό του στάδιο με ρομαντικές επιρροές, πέρασε διαδοχικά από τον παρνασσισμό και τον συμβολισμό, για να καταλήξει, στην ωριμότερη και διαρκέστερη φάση του έργου του, στον ποιητικό ρεαλισμό. Η ειρωνική γλώσσα του είναι άμεση και δραστική, μακριά από αγκυλώσεις του δημοτικισμού, η ερωτική θεματολογία του απροκάλυπτη, η μέσω της Ιστορίας ανταπόκρισή του προς τα σύγχρονα γεγονότα σταθερώς ανιχνεύσιμη. Με ισόβια και αταλάντευτη αφοσίωση στην Τέχνη της Ποιήσεως, μίλησε για τον έρωτα και τον θάνατο, για τη βία και τη μέθη της εξουσίας, για τον πολιτικό οπορτουνισμό και τη διάψευση των μεγάλων ιδανικών. Σήμερα αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ένας από τους μείζονες ποιητές του 20ου αιώνα.
Φορέας διατήρησης του αρχείου
Ιστορικό της ενότητας περιγραφής
Το 1963 ο Αλέκος Σεγκόπουλος, κληρονόμος του ποιητή, εμπιστεύτηκε στον Γ. Π. Σαββίδη την επιμέλεια και την έκδοση ολόκληρου του αρχείου Καβάφη. Οι διαδρομές του αρχείου μέχρι αυτό να περιέλθει οριστικά στον Γ. Π. Σαββίδη (1969) καταγράφονται από τον ίδιο σε σχετικό δημοσίευμα στο περιοδικό Νέα Εστία (βλ. Γ. Π. Σαββίδης, «Το αρχείο Κ. Π. Καβάφη. Μια πρώτη ενημερωτική έκθεση», Νέα Εστία, τ. 74, 1963, σ. 1539-1547). Το αρχείο διαχειρίστηκαν διαδοχικά η Ρίκα Σεγκοπούλου (1926-1939), ο Αλέκος Σεγκόπουλος (1926-1966) και ο Γ. Α. Παπουτσάκης (όπως προκύπτει από την εξέταση των τεκμηρίων στο αρχείο), η Κυβέλη Σεγκοπούλου (1966-1969), ο Γ. Π. Σαββίδης (1969-1995) και ο Μανόλης Σαββίδης (1995-2012) (βλ. Κατερίνα Γκίκα, «Σημείωμα για το Αρχείο Καβάφη», Οκτώβριος 2012). Τόσο ο Γ. Π. Σαββίδης όσο και ο κληρονόμος του Μανόλης Σαββίδης διαφύλαξαν την ενότητα του αρχείου Καβάφη που παρέλαβαν, και σε μεγάλο βαθμό το αποκατέστησαν, ανακτώντας χειρόγραφα και άλλο υλικό που είχε αποσπαστεί κατά το παρελθόν.
Διαδικασία πρόσκτησης
Το αρχείο Καβάφη περιήλθε στην κυριότητα του Ιδρύματος Ωνάση το 2012. Οι οκτώ μεταγενέστερες προσθήκες αποκτήθηκαν διαδοχικά από το Ίδρυμα, με ισάριθμες αγορές, κατά την περίοδο 2013-2018.
Περιοχή περιεχομένου και διάρθρωσης
Παρουσίαση περιεχομένου
Πρόκειται για αρχείο με ικανοποιητική πληρότητα, χωρίς φυσικές διασπάσεις και ανακολουθίες, χαρακτηριστικά που εξασφαλίζουν τη χρονική συνέχεια των περιλαμβανόμενων τεκμηρίων ως προς τη σειρά και τη συχνότητά της εμφάνισής τους. Στα χαρακτηριστικά αυτά οφείλεται η μοναδικότητα του αρχείου Καβάφη ως λογοτεχνικού αρχείου.
Άλλωστε, ο ίδιος ο ποιητής φρόντιζε συστηματικά να συγκεντρώνει και να αρχειοθετεί το έργο του. Τα ποιήματά του, χειρόγραφα ή έντυπα, ως αυτοσχέδια βιβλία ή τυπογραφικά δοκίμια, οι κατάλογοι διανομής τευχών και συλλογών, τα πεζά κείμενα και οι σημειώσεις λογοτεχνικού και προσωπικού χαρακτήρα, μαζί με μεταφράσεις, κείμενα και μελέτες τρίτων για το έργο του, συνθέτουν το τμήμα του αρχείου που αφορά την πνευματική του δραστηριότητα.
Ο ιδιωτικός βίος του ποιητή σκιαγραφείται μέσα από τον πλούτο της προσωπικής και οικογενειακής αλληλογραφίας που διασώθηκε, τα κείμενα ημερολογιακού χαρακτήρα, τα ποικίλα οικογενειακά τεκμήρια και, τέλος, από τη σημαντική συλλογή προσωπικών και οικογενειακών φωτογραφιών.
Στις προσωπικές του σημειώσεις, ο Καβάφης καταγράφει τις σκέψεις του για το έργο του, την ποίηση και την τέχνη γενικότερα, τη ζωή και την καθημερινότητά του, όπως την ενασχόλησή του με τα τυχερά παιχνίδια, τις εξομολογήσεις του σχετικά με την προσωπική και την ερωτική του ζωή. Στο τελευταίο διάστημα της ζωής του, τα σημειώματα ήταν το μέσο επικοινωνίας του ποιητή όταν, λόγω της ασθένειάς του, δεν μπορούσε πια να μιλήσει.
Διαπροσωπικές σχέσεις και διαδρομές, επαφές με προσωπικότητες και ανθρώπους του πνεύματος αποτυπώνονται στα τεκμήρια του αρχείου, συμπληρώνουν τη φυσιογνωμία του Καβάφη και τον εντάσσουν στο πλαίσιο της εποχής του.
Επιλογές, εκκαθαρίσεις και τελική διατήρηση
Διατηρήθηκε το σύνολο του αρχείου. Κατά την ταξινόμηση του αρχειακού υλικού αντικαταστάθηκαν μεταγενέστερα δίφυλλα και απλοί φάκελοι που είχαν χρησιμοποιηθεί ως διαχωριστικά των τεκμηρίων και συγκεντρώθηκαν σε χωριστό φάκελο.
Προσθήκες υλικού
Ενδέχεται να υπάρξουν μεταγενέστερες προσκτήσεις αρχειακού υλικού.
Σύστημα ταξινόμησης
Α. Αρχειονομική τεκμηρίωση
Σύμφωνα με τον Ιστορικό Κατάλογο Γ. Π. Σαββίδη, το αρχείο Καβάφη όπως αυτό παραδόθηκε στο Ίδρυμα Ωνάση αποτελείται από: 85 ντοσιέ (με χειρόγραφα και λυτά έντυπα), τον φάκελο Περίδη, τον φάκελο Παπουτσάκη, το αρχείο Αλεξανδρινής Τέχνης και το αρχείο Αλέκου και Ρίκας Σεγκοπούλου. Επισημαίνεται ότι ο συγκεκριμένος κατάλογος αποτελεί μέρος του αρχείου Καβάφη.
Της ταξινόμησης του αρχείου προηγήθηκαν η καταγραφή και η περιγραφή του υλικού με τη σειρά που αυτό αποκτήθηκε από το Ίδρυμα. Συντάχθηκε αναλυτικό ευρετήριο σε επίπεδο τεκμηρίου. Η περαιτέρω επεξεργασία του αρχείου υπαγόρευσε την οργάνωση και την κατάταξη υλικού του σε τρία υπο-αρχεία:
Α. Έργο (Κ. Π. Καβάφη), Β. Προσωπικό αρχείο (Κ. Π. Καβάφη) και Γ. Προσκτήσεις μετά το 2012.
Η ταξινόμηση των τεκμηρίων έγινε σε θεματικούς φακέλους και στη συνέχεια το περιεχόμενό τους ταξινομήθηκε χρονολογικά. Οι φάκελοι φέρουν ενιαία, αύξουσα αρίθμηση και εντάχθηκαν σε σειρές και υποσειρές ακολουθώντας θεματολογικά κριτήρια, με εξαίρεση το τρίτο υπο-αρχείο, του οποίου οι φάκελοι κατατάχθηκαν χρονολογικά.
Για τη διευκόλυνση της αναζήτησης του περιεχομένου των τεκμηρίων δημιουργήθηκαν σημεία πρόσβασης τα οποία διατρέχουν όλα τα πεδία της αρχειακής περιγραφής. Τα σημεία πρόσβασης έχουν ομαδοποιηθεί στις ακόλουθες κατηγορίες: φυσικά πρόσωπα, νομικά πρόσωπα, οικογένειες, τοποθεσίες και θέματα. Τα θέματα διακρίνονται εσωτερικά σε επιμέρους κατηγορίες.
Τα τεκμήρια των φακέλων με τίτλο «Περίδη» και «Παπουτσάκη» εντάχθηκαν στους φακέλους προέλευσής τους σύμφωνα με το περιεχόμενό τους. Η σχετική πληροφορία διατηρήθηκε στο πεδίο «Παλαιές ενδείξεις ταξινόμησης».
Επίσης, διαχωρίστηκαν οι φάκελοι που ανήκουν στο αρχείο Αλέκου και Ρίκας Σεγκοπούλου και στο αρχείο Αλεξανδρινής Τέχνης, τα οποία αποτελούν πλέον χωριστό αρχείο.
Επειδή μέχρι σήμερα το αρχείο έχει εκτενώς χρησιμοποιηθεί ως πηγή δημοσιευμάτων, και για τη διευκόλυνση των ερευνητών, στο πεδίο περιγραφής με τίτλο «Παλαιές ενδείξεις ταξινόμησης» γίνεται η σύνδεση της νέας τεκμηρίωσης με τις ενδείξεις του ιστορικού καταλόγου Γ. Π. Σαββίδη με βάση τον αύξοντα αριθμό του μικροφίλμ και των λήψεων.
Τέλος, το τρίτο υπο-αρχείο αποτελεί διακριτό τμήμα του αρχείου Καβάφη, στο οποίο περιλαμβάνονται οι συμπληρωματικές προσκτήσεις του Ιδρύματος Ωνάση μετά το 2012. Εδώ θα ενταχθούν επίσης τα μελλοντικά αποκτήματα.
Αναλυτικότερα, το ταξινομικό διάγραμμα του αρχείου διαρθρώνεται ως εξής:
ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΒΑΦΗ, Κ. Π.
Υπο-αρχείο 01: ΕΡΓΟ
Σειρά: Ποιήματα
φάκελος: Ποιήματα (σε χειρόγραφη μορφή)
υποφάκελος: Ποιήματα
υποφάκελος: Χειρόγραφα προετοιμασίας εκδόσεων
φάκελος: Ποιήματα (σε έντυπη μορφή)
υποφάκελος: Φυλλάδια –Μονόφυλλα
υποφάκελος: Τεύχη
υποφάκελος: Συλλογές
φάκελος: Κατάλογοι
υποφάκελος: Κατάλογοι τίτλων
υποφάκελος: Κατάλογοι διανομής τευχών και συλλογών
Σειρά: Πεζά κείμενα
φάκελος: Λογοτεχνικά κείμενα
φάκελος: Άρθρα – μελέτες – σχεδιάσματα
φάκελος: «Λεξικό των παραθεμάτων»
Σειρά: Σημειώσεις
φάκελος: Σημειώσεις λογοτεχνικού χαρακτήρα
φάκελος: Σημειώσεις για γλωσσικά θέματα
φάκελος: Σημειώσεις προσωπικού χαρακτήρα
φάκελος: Σημειώσεις για ιστορικά θέματα
φάκελος: Σημειώσεις εργασίας
Σειρά: Μεταφράσεις και έργα τρίτων για τον Κ. Π. Καβάφη
φάκελος: Μεταφράσεις στην αγγλική γλώσσα
υποφάκελος: Μεταφράσεις του John Καβάφη
υποφάκελος: Μεταφράσεις του Γ. Α. Βαλασόπουλου
υποφάκελος: Μεταφράσεις άλλων
φάκελος: Μεταφράσεις σε άλλες γλώσσες
υποφάκελος: Μεταφράσεις στη γαλλική γλώσσα
υποφάκελος: Μεταφράσεις στην ιταλική γλώσσα
υποφάκελος: Μεταφράσεις στην ολλανδική γλώσσα
φάκελος: Κείμενα και μελέτες για τον Κ.Π. Καβάφη
φάκελος: Μελοποιημένα έργα του Κ.Π. Καβάφη
φάκελος: Ζωγραφικά σχέδια
Υπο-αρχείο 02: ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ
Σειρά: Αλληλογραφία Κ. Π. Καβάφη
Υποσειρά: Προσωπική αλληλογραφία
φάκελος: Σχέδια και αντίγραφα επιστολών του Κ.Π. Καβάφη
υποφάκελος: Σχέδια και αντίγραφα επιστολών προς τον Αλέκο και τη Ρίκα Σεγκοπούλου
υποφάκελος: Σχέδια και αντίγραφα επιστολών προς τον Ε. Μ. Forster
υποφάκελος: Σχέδια και αντίγραφα επιστολών προς διάφορους αποδέκτες
υποφάκελος: Αλληλογραφία σχετικά με την εκδοτική δραστηριότητα του Κ.Π. Καβάφη στην Αγγλία
φάκελος: Εισερχόμενη αλληλογραφία
υποφάκελος: Εισερχόμενη αλληλογραφία από τον Ε. Μ. Forster
υποφάκελος: Εισερχόμενη αλληλογραφία από τους Μικέ Ράλλη, John Ροδοκανάκη, Στέφανο Σκυλίτση
υποφάκελος: Εισερχόμενη αλληλογραφία από διάφορους συντάκτες
Υποσειρά: Οικογενειακή αλληλογραφία
φάκελος: Σχέδια και αντίγραφα επιστολών του Κ. Π. Καβάφη
φάκελος: Εισερχόμενη αλληλογραφία Κ. Π. Καβάφη
υποφάκελος: Εισερχόμενη αλληλογραφία από τον John Καβάφη
υποφάκελος: Εισερχόμενη αλληλογραφία από τον Παύλο Καβάφη
υποφάκελος: Εισερχόμενη αλληλογραφία από διάφορους συντάκτες
φάκελος: Αλληλογραφία μεταξύ μελών της οικογένειας Καβάφη και μελών της οικογένειας με τρίτους
Υποσειρά: Γενική αλληλογραφία
φάκελος: Υπηρεσιακή αλληλογραφία
υποφάκελος: Εισερχόμενη υπηρεσιακή αλληλογραφία
υποφάκελος: Εξερχόμενη υπηρεσιακή αλληλογραφία
φάκελος: Αλληλογραφία μεταξύ τρίτων
Σειρά: Miscellanea (Ποικίλα)
φάκελος: Κείμενα ημερολογιακού χαρακτήρα
φάκελος: Ποικίλα προσωπικά
υποφάκελος: Νομικά έγγραφα
υποφάκελος: Γενεαλογικά στοιχεία
υποφάκελος: Σημειώματα οικονομικού χαρακτήρα
υποφάκελος: Προσωπικές σημειώσεις
υποφάκελος: Ποικίλα οικογενειακά
υποφάκελος: Εφήμερα
υποφάκελος: Τύπος – έντυπα
υποφάκελος: Έργα τρίτων
Σειρά: Φωτογραφικό αρχείο
φάκελος: Συλλογή φωτογραφιών
υποφάκελος: Προσωπικές φωτογραφίες
υποφάκελος: Οικογενειακές φωτογραφίες
υποφάκελος: Φωτογραφίες διαφόρων
Υπο-αρχείο 03: ΠΡΟΣΚΤΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 2012
φάκελος: Προσκτήσεις 01 (2013)
φάκελος: Προσκτήσεις 02 (2013)
φάκελος: Προσκτήσεις 03 (2015)
φάκελος: Προσκτήσεις 04 (2016)
φάκελος: Προσκτήσεις 05 (2017)
φάκελος: Προσκτήσεις 06 (2017)
φάκελος: Προσκτήσεις 07 (2018)
φάκελος: Προσκτήσεις 08 (2018)
Β. Φιλολογική τεκμηρίωση
Η ομάδα των φιλολόγων συνέβαλε στην τεκμηρίωση του αρχείου Καβάφη συμπληρώνοντας την κατά τεκμήριο αρχειονομική περιγραφή με εξειδικευμένες φιλολογικές πληροφορίες.
Σε συνεργασία με την αρχειονομική ομάδα και έχοντας προηγουμένως εξοικειωθεί με το σύνολο του χαρτώου υλικού του αρχείου, τα μέλη της φιλολογικής ομάδας αποφάσισαν τη συγκρότηση δύο αυτόνομων πεδίων και τη διεύρυνση της κατηγορίας «Θέματα» του πεδίου «Σημεία πρόσβασης». Αναλυτικότερα, η ομάδα της φιλολογικής τεκμηρίωσης επεξεργάστηκε τα ακόλουθα πεδία:
Ι. Σχετικά έργα του Κ. Π. Καβάφη
ΙΙ. Συμπληρωματικά Σχόλια
ΙΙΙ. Σημεία πρόσβασης (συμπληρωματικά)
Ι. Το πεδίο «Σχετικά έργα του Κ. Π. Καβάφη» εξυπηρετεί τον συσχετισμό του εκάστοτε αρχειακού τεκμηρίου με ένα ή περισσότερα έργα του Καβάφη και αποσκοπεί στη διευκόλυνση ιδίως εκείνου του χρήστη που αναζητά αρχειακό υλικό σχετικό με κάποιο από τα έργα αυτά. Λαμβάνοντας υπόψη τον σύνθετο χαρακτήρα της καβαφικής εκδοτικής ιστορίας και τις ποικίλες κατηγοριοποιήσεις στις οποίες έχουν κατά καιρούς επιμεριστεί τα καβαφικά ποιήματα (ανέκδοτα, ατελή, κρυμμένα, αποκηρυγμένα κτλ.), αποφασίστηκε η εξής λύση: στο πεδίο «Σχετικά έργα του Κ. Π. Καβάφη» αναγράφεται ο τίτλος ή οι τίτλοι γνωστών έργων του Καβάφη (ποιήματα, πεζά, άρθρα) και ακολουθεί ο αριθμός του λήμματος της Βιβλιογραφίας Κ. Π. Καβάφη του Δ. Δασκαλόπουλου (Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Βιβλιογραφία Κ. Π. Καβάφη (1886-2000), Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη 2003) που δηλώνει την πρώτη δημοσίευση του κάθε έργου. Ανάμεσα στον τίτλο και στον αριθμό του λήμματος παρεμβάλλεται το σύμβολο >, ακολουθούμενο πάντοτε από τον αριθμό του λήμματος (π.χ. «Αλεξανδρινοί βασιλείς» >Α129).1
Διευκρινίζεται ότι η σχετική καταχώρηση έγινε μόνο στις περιπτώσεις που η σύνδεση του τεκμηρίου με ένα έργο είναι εμφανής ή προκύπτει με σαφήνεια από το ίδιο το κείμενο του τεκμηρίου και όχι αποκλειστικά βάσει της δευτερογενούς βιβλιογραφίας. Δεν πραγματοποιείται σύνδεση με ποιήματα όταν η πληροφορία που αναγράφεται στο αρχειακό τεκμήριο δεν έχει σχέση με αυτά, ακόμα και αν αποτελούν μέρος του υλικού τεκμηρίου. Ο Καβάφης, λόγου χάρη, χρησιμοποιούσε ως γραφική (χαρτώα) ύλη το πίσω άγραφο μέρος τυπωμένων μονόφυλλων για σημειώσεις ή και για να καθαρογράψει τα ποιήματά του. Στις περιπτώσεις αυτές, η φιλολογική ομάδα δεν αναφέρεται στα τυπωμένα ποιήματα που φέρει το verso, καθώς εστιάζει στο κείμενο του τεκμηρίου και όχι σε δεδομένα που αφορούν την υλική του υπόσταση.
ΙΙ. Στο πεδίο «Συμπληρωματικά σχόλια» παρέχονται διευκρινιστικά σχόλια, όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο, με στόχο τη διευκόλυνση του ερευνητή-χρήστη. Ορισμένες από τις περιπτώσεις στις οποίες συμπληρώνονται συμπληρωματικά σχόλια είναι οι ακόλουθες:
- Αναφορά πληροφορίας λογοτεχνικού ή φιλολογικού ενδιαφέροντος. Π.χ. «Πραγματοποιούνται αναφορές στους Friedrich Schiller και Μολιέρο, όπως επίσης στo “The Arab Conquest of Egypt”. Αναφέρεται και ο τίτλος “Siwa”, ο οποίος παραπέμπει πιθανότατα στο ομώνυμο έργο του Charles Dalrymple Belgrave».
- Αναφορά σε σχεδιάσματα και παραλλαγές καβαφικών έργων, μόνον όπου το σχεδίασμα αναφέρεται ρητά στο τεκμήριο ή όταν η ταύτιση είναι απόλυτη.
- Καταγραφή της δευτερογενούς βιβλιογραφίας που προκύπτει από τα τεκμήρια, και επεξηγηματικά σχόλια όπου χρειάζεται (χρήση βιβλίων, περιοδικών και εφημερίδων από τον Καβάφη). Π.χ. «Σημειώνεται η έκδοση Ηλίας Ι. Οικονομόπουλος, Μυθολογία της Αρχαίας Ελλάδος, Αθήνα, Φέξης, 1896».
- Παράθεση στοιχείων έκδοσης ή δημοσίευσης του εκάστοτε λογοτεχνικού ή φιλολογικού έργου που παρατίθεται ή σχολιάζεται στο τεκμήριο. Π.χ. «Ποιήματα του Γιώργου Βρισιμιτζάκη δημοσιευμένα στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Αλεξανδρινή Τέχνη (Αλεξανδρινή Τέχνη, έτος Α΄, τχ. 1, Δεκέμβριος 1926, σ. 3-4)».
Αναφορικά με το πεδίο των συμπληρωματικών σχολίων, τα μέλη της ομάδας φιλολογικής τεκμηρίωσης απέφυγαν την ερμηνευτική προσέγγιση της αρχειακής πληροφορίας και αξιοποίησαν τη δευτερογενή βιβλιογραφία μόνο σε περιπτώσεις όπου απαιτήθηκε ταύτιση ενός κειμένου και διασταύρωση της φιλολογικής πληροφορίας.
Ιδιαίτερα σημαντική στάθηκε επίσης η συμβολή του ιστορικού καταλόγου του Γ. Π. Σαββίδη. Οι φιλολογικοί επιμελητές συμβουλεύτηκαν τον κατάλογο σε κάθε στάδιο υλοποίησης του έργου, χωρίς όμως να υιοθετούν κατ’ ανάγκη τις φιλολογικές του παρατηρήσεις (π.χ. αναφορικά με ταυτίσεις σημειώσεων του ποιητή με ποιήματα κ.ά.). Εντούτοις, για λόγους δεοντολογίας αποφασίστηκε η κατά τεκμήριο παραπομπή στο οικείο λήμμα του παλαιού καταλόγου με τη μορφή ενεργού υπερδεσμού (hyperlink). Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η ιστορικότητα της επεξεργασίας του αρχείου και ο χρήστης είναι σε θέση να συγκρίνει τις διαφορετικές εκδοχές ή να λάβει υπόψη παλαιότερες παρατηρήσεις που δεν θεωρήθηκε σκόπιμο να διατηρηθούν στο παρόν εγχείρημα.
ΙΙΙ. Τα Σημεία πρόσβασης αποτελούν τις λέξεις κλειδιά μέσω των οποίων πραγματοποιείται η αναζήτηση και η έρευνα στο αρχείο από κάθε χρήστη. Ειδικότερα, τα μέλη της φιλολογικής ομάδας, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες του χρήστη του αρχείου, αλλά και τις τεχνικές δυνατότητες του επιλεγμένου ηλεκτρονικού εργαλείου (ArchiveMax), εκτός από τις κατηγορίες «Φυσικά πρόσωπα», «Νομικά πρόσωπα», «Τόποι», «Οικογένειες», οι οποίες συμπληρώθηκαν και από τις δύο ομάδες εργασίας, αποφάσισαν την υποδιαίρεση της κατηγορίας «Θέματα» των σημείων πρόσβασης φιλολογικού ενδιαφέροντος σε επιμέρους κατηγορίες, ως εξής:
Λογοτεχνικοί και άλλοι χαρακτήρες
Έργα του Κ. Π. Καβάφη (τίτλοι)
Έργα άλλων (τίτλοι έργων άλλων συγγραφέων)
Εφημερίδες
Περιοδικά
Μετάφραση-Έργα του Κ. Π. Καβάφη (τίτλοι)
Στη θεματική κατηγορία «Λογοτεχνικοί και άλλοι χαρακτήρες» σημειώνονται με ειδική σήμανση οι χαρακτήρες που απαντούν σε ποιήματα και πεζά κείμενα του Καβάφη. Στο συγκεκριμένο πεδίο, τα μέλη της φιλολογικής ομάδας ακολούθησαν τη μεθοδολογία του Κυριάκου Ντελόπουλου, όπως αυτή προκύπτει από το έργο του: Καβάφη ιστορικά και άλλα πρόσωπα. Ιστορική, φιλολογική και βιβλιογραφική έρευνα, ΕΛΙΑ, Αθήνα 1978. Αναλυτικά, δίπλα από το όνομα του εκάστοτε χαρακτήρα σημειώθηκε το σύμβολο ^ και στη συνέχεια, σε παρένθεση, συμπληρώθηκαν κατά περίπτωση τα εξής σημεία:
Ι (Ιστορικό πρόσωπο)
Λ (Λογοτεχνικό πρόσωπο) [Εδώ η ομάδα φιλολογικής τεκμηρίωσης διαφοροποιήθηκε από τη σήμανση Ντελόπουλου, ο οποίος χρησιμοποιεί τη συντομογραφία ΦΙ (Φιλολογικό πρόσωπο)]
Φ (Φανταστικό πρόσωπο)
Μ (Μυθολογικό πρόσωπο)
Π.χ. Ιωάννης Καντακουζηνός ^(Ι)
Στην περίπτωση «μη λογοτεχνικών» τεκμηρίων υιοθετήθηκε η ίδια σήμανση για τα μυθολογικά, λογοτεχνικά και φανταστικά πρόσωπα, αλλά τα ιστορικά πρόσωπα συγκαταλέχθηκαν στην κατηγορία των φυσικών προσώπων.
Τέλος, στη θεματική κατηγορία «Τόποι» δεν καταχωρίσθηκαν μυθικοί ή μυθοπλαστικοί τόποι, αλλά μόνο γεωγραφικοί προσδιορισμοί που ταυτίζονται με υπαρκτή τοποθεσία.
<p>Στην περίπτωση του ποιήματος «Che fece… il gran rifiuto», που φέρει διαφορετικό αριθμό στο Ευρετήριο Τίτλων της Βιβλιογραφίας (Α66) και διαφορετικό στο κυρίως βιβλιογραφικό σώμα (Α67), υιοθετήθηκε το Α67. <a href="#fnref1:1" rev="footnote" class="footnote-backref">↩</a></p>
Περιοχή όρων πρόσβασης και χρήσης
Όροι πρόσβασης
Η ψηφιακή αναπαραγωγή του αρχείου (συμπεριλαμβανομένων των μεταδεδομένων περιγραφής του) είναι αναρτημένη στο σύνολό της στον ιστότοπο του Ιδρύματος Ωνάση και παρέχεται σύμφωνα με τους όρους αναπαραγωγής. Η πρόσβαση στα πρωτότυπα τεκμήρια είναι δυνατή μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και μετά την υποβολή σχετικού αιτήματος, προκειμένου να διασφαλισθεί η προστασία και η διατήρηση της φυσικής ακεραιότητας του πρωτότυπου αρχειακού υλικού.
Όροι αναπαραγωγής
Το σύνολο του Αρχείου Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση διατίθεται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού Παρόμοια Διανομή (CC BY-SA 4.0), διεθνής, έκδοση 4.0 ή μεταγενέστερη. Η αναφορά στο Αρχείο Καβάφη θα πρέπει να πραγματοποιείται με τον ακόλουθο τρόπο: © 2016-2018 Αρχείο Καβάφη Ίδρυμα Ωνάση. Στην περίπτωση που κάποιο έργο που εμπεριέχεται στο Αρχείο Καβάφη ανήκει σε τρίτο πρόσωπο, ορίζεται ακριβώς ο δικαιούχος των πνευματικών δικαιωμάτων και η άδεια με την οποία διατίθεται το έργο. Στην περίπτωση που κάποιος χρήστης θέλει να αποκτήσει επιπλέον δικαιώματα ή άδειες από αυτά που του παρέχει η άδεια Creative Commons με την οποία διατίθεται το αρχείο, θα πρέπει να επικοινωνήσει με το Αρχείο Καβάφη στην ηλεκτρονική διεύθυνση cavafyarchive@onassis.org.
Γλώσσα(ες) των τεκμηρίων
Αλφάβητο(α) των τεκμηρίων
Σημειώσεις για τη γλώσσα και γραφή των τεκμηρίων
Κυρίως η ελληνική και δευτερευόντως η αγγλική και η γαλλική. Ελάχιστα κείμενα είναι γραμμένα στην ιταλική, ενώ εντοπίζονται και τρία τεκμήρια στην ολλανδική γλώσσα.
Φυσικά χαρακτηριστικά και τεχνικές προϋποθέσεις
Το αρχείο αποτελείται από λυτά χειρόγραφα τεκμήρια, σημειωματάρια, έντυπα, αποκόμματα ή φύλλα εφημερίδων και φωτογραφίες. Εντοπίζονται τεύχη ποιητικών συλλογών με αυτοσχέδια βιβλιοδεσία του ίδιου του ποιητή, καθώς και αυτοσχέδιοι φάκελοι.
Ως υπόστρωμα γραφής χρησιμοποιείται είτε απλό χαρτί (με διαγράμμιση ή χωρίς) είτε φύλλα από χαρτί ή χαρτόνι, κομμένα και διπλωμένα ώστε να σχηματίζουν τετρασέλιδα μικρών διαστάσεων. Εκτεταμένη είναι η χρήση πρόχειρων χαρτιών, ποικίλων διαστάσεων. Σε πολλές περιπτώσεις, και για πρακτικούς λόγους, το κύριο σώμα του χαρτιού επιμηκύνεται με τη χρήση επικολλημένων προσθηκών.
Το μελάνι γραφής είναι μαύρο, κόκκινο και μπλε, ενώ είναι συχνή η χρήση μολυβιού.
Καταγράφονται επίσης τα υδατόσημα που εντοπίστηκαν σε φύλλα χαρτιού που χρησιμοποίησε ο Καβάφης, διαφόρων προελεύσεων, ή στο χαρτί επιστολών που έλαβε, τα οποία διασώζονται στο αρχείο. Ενδεικτικά αναφέρονται: English Commercial Post, Southern Cross Fine Quality, The New Mill SuperFine, Extra Strong, Navarre, Spartan Bond, Boar’s Head English Bond, Conqueror London, R. J. Moss & Co Alexandria, Marchant Singer & Co London, Velo Mill, Alex Pirie & Sons Royal SuperFine, Delta Mill Fine, Original Renage’s Mill, Original Australasian, Baskerville Vellum Wove, Au Louvre Paris, G. Pulman & Sons Air Dried London, Gurney Ivory Laid, POF, W.T. & Co, Lenvale Hollingworth Kent, Mercury Mill GB, Urania Ban, Egypte 1899, Tamvaco Choremi & Co. Alexandrie-Egypte, Aero Bank J.R., Extra Strong 1902 J.R.F., Abondance, F. Guerimand & Cie, Imperial Treasury De La Rue, Ultra PerFecta Type Writer, Harrods Hans Script, Oceana Ledge, United Service Air-Dried Vellum, Excelsior SuperFine, Imperial Air Mail, Johannot & Cie Extra Strong, Basildon Bond, Green Spring Bond Rag Content, Air Mail 693, Titan Bond, Marmaty Mill J.C.A, Original Ledger Air Dried, Britannia, L.J. & Cie Basseau, Registre Superieure P.P. & Co., Union Bond, Velo Mill Depose. Ορισμένα εξ αυτών είναι δυσδιάκριτα.
Στις σειρές της αλληλογραφίας εντοπίζονται επιστολόχαρτα ξενοδοχείων της Γαλλίας (Παρίσι, Τουλόν, Υέρ), αλλά και διαφόρων τραπεζών.
Το αρχείο σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση. Παρατηρείται ελαφριά έως μέτρια οξείδωση του χαρτιού, η οποία έχει προκαλέσει δυσχρωμίες και διάβρωση του υλικού. Αυτές οφείλονται κατά κύριο λόγο στον τύπο του χαρτιού που χρησιμοποιήθηκε ή του μελανιού, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις διαβρώνει το χαρτί σε τέτοιο βαθμό ώστε να προκαλεί οπές, αλλά και στην εκτεταμένη χρήση μεταλλικών συνδετήρων ή καρφιτσών. Διακρίνονται επίσης μηχανικές καταπονήσεις και φθορές, όπως απώλειες μικρών τμημάτων ορισμένων τεκμηρίων και σχισίματα, αλλά και φθορές που οφείλονται σε βιολογικούς παράγοντες και προέρχονται από τη δράση μικροοργανισμών. Ορισμένα τεκμήρια φέρουν εμφανή ίχνη κόλλας εξαιτίας της χρήσης αυτοκόλλητης ταινίας (σελοτέιπ) για την προσωρινή στερέωση σχισιμάτων.
Παράλληλα με την ταξινόμηση του αρχείου πραγματοποιήθηκε προληπτική συντήρηση. Αφαιρέθηκαν δηλαδή οι μεταλλικοί σύνδεσμοι και αντικαταστάθηκαν από άλλους, ειδικούς, οι οποίοι δεν επιβαρύνουν το αρχειακό υλικό. Όπου ήταν εφικτό, τοποθετήθηκαν ανοιχτά όσα τεκμήρια φυλάσσονταν διπλωμένα, με την παράλληλη χρήση προστατευτικού χαρτιού.
Η φυσική κατάσταση κάθε τεκμηρίου καταγράφεται στο αντίστοιχο πεδίο της περιγραφής του.
Εργαλεία έρευνας
Συντάχθηκε αναλυτικό ευρετήριο του αρχείου, σε επίπεδο τεκμηρίου.
Περιοχή συμπληρωματικών πηγών
Εντοπισμός πρωτοτύπων
Εντοπισμός αντιγράφων
Το αρχείο Καβάφη μικροφωτογραφήθηκε το 1963 με τη βοήθεια του ιστορικού Βασίλη Π. Παναγιωτόπουλου και την οικονομική ενίσχυση του εκδοτικού οίκου Ίκαρος. Βλ. Γ. Π. Σαββίδης, «Το Αρχείο Κ. Π. Καβάφη. Μια πρώτη ενημερωτική έκθεση», Νέα Εστία 74 / 872 (1 Νοεμβρ. 1963), σ. 1539-1547.
Τα 158 μικροφίλμ παραδόθηκαν στο Ίδρυμα Ωνάση το 2017. Από αυτά, τα 145 φέρουν αρίθμηση: F1 έως F146. Το μικροφίλμ με αριθμό 73 λανθάνει. Στα υπόλοιπα 13 περιέχονται επαναληπτικές λήψεις.
Η ψηφιακή αναπαραγωγή του πρωτότυπου αρχειακού υλικού ολοκληρώθηκε το 2017 (11.086 λήψεις). Την ίδια χρονιά ψηφιοποιήθηκαν και τα 158 μικροφίλμ (4.741 λήψεις).
Με βάση τις λήψεις οι οποίες προέκυψαν από την ψηφιοποίηση των μικροφίλμ, και έπειτα από σύγκριση που πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια παλαιότερης καταγραφής του αρχείου (Ιστορικός Κατάλογος Σαββίδη), κατέστη δυνατό να επισημανθούν τα πρωτότυπα τεκμήρια τα οποία, ενώ απεικονίζονται στη μικροφωτογράφιση του 1963, δεν παρελήφθησαν από το Ίδρυμα Ωνάση. Με σκοπό την εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής πρόσβασης στην πληροφορία, αποφασίστηκε, ως προς τα συγκεκριμένα τεκμήρια, η διάθεση της ψηφιακής αναπαραγωγής των αντίστοιχων λήψεων της μικροφωτογράφισης του 1963.
Συμπληρωματικές πηγές / σχετικές ενότητες περιγραφής
Αρχειακές πηγές που σχετίζονται με το αρχείο Καβάφη φυλάσσονται:
Α. ΊΔΡΥΜΑ ΩΝΑΣΗ, ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΒΑΦΗ
Αρχείο Αλέκου και Ρίκας Σεγκοπούλου
Β. ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ, ΤΜΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ
1) Χειρόγραφα Κωνσταντίνου Καβάφη (1884-1897), Αρ. Εισ. 201
Προέλευση: Σωματείο «Οι Φίλοι του Μουσείου Μπενάκη» (https://www.benaki.gr)
2) Χειρόγραφα Κωνσταντίνου Καβάφη (1915-1958), Αρ. Εισ. 231
Προέλευση: Εριέττα Περίδη (https://www.benaki.gr)
3) Χειρόγραφα Κωνσταντίνου Kαβάφη (1917-1935), Αρ. Εισ. 202
Προέλευση: Γιώργος Σαββίδης (https://www.benaki.gr)
Γ. ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ (ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ)
1) Σεγκόπουλος, Αλέκος και Ρίκα (αρχείο)
2) Κάλας, Νικόλας (αρχείο)
3) Μαλάνος, Τίμος (αρχείο)
4) Άγρας, Τέλλος (αρχείο)
5) Πάργας, Στέφανος (αρχείο)
6) Παπουτσάκης, Γ. Α. (αρχείο)
Δ. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΜΙΣΙΓΚΑΝ (UNIVERSITU OF MICHIGAN)
Χειρόγραφο Κωνσταντίνου Καβάφη [«Απιστία»] (Special Collections Library)
Ε. ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ (THE BRITISH LIBRARY)
1) Μονόφυλλα Γ2 (1909-1911) [1917-1920]
2) Μονόφυλλα Γ3 (1912-) [1918-1920]
ΣΤ. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΧΑΡΒΑΡΝΤ (HARVARD UNIVERSITY)
1) Ανάτυπο («Αρχαίαι ημέραι») [Houghton Library]
2) Ανάτυπο («Περιμένοντας τους βαρβάρους») [Houghton Library]
3) «Ποιήματα 1910» [Houghton Library]
4) «Ποιήματα 1910-1917» [Houghton Library]
5) «Ποιήματα 1917» [Houghton Library]
6) «Ποιήματα 1910-1918» [Houghton Library]
7) «Ποιήματα 1908-1914» [Houghton Library]
8) «Ποιήματα 1907-1915» [Houghton Library]
9) «Ποιήματα 1916-1928» [Houghton Library]
10) «Ποιήματα 1916-1918» [Houghton Library]
11) «Ποιήματα 1905-1915» [Houghton Library]
12) «Ποιήματα 1919-1931» [Houghton Library]
13) «Ποιήματα 1919-1932» [Houghton Library]
14) Letter from E. M. Forster to T. S. Eliot (11.3.1924) [Houghton Library]
Ζ. ΣΥΛΛΟΓΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ (ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ)
Χειρόγραφο («Τυανεύς Γλύπτης»)
Η. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΤΕΞΑΣ (UNIVERSITY OF TEXAS AT AUSTIN)
George G. Arnakis Papers (Constantine P. Cavafy, correspondence, 1924, 1928)
Θ. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ (UNIVERSITY OF AMSTERDAM)
«Ποιήματα 1916-1928», αρχείο G. H. Blanken (Allard Pierson Special Collections)
Ι. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΛΕΪΝΤΕΝ (LEIDEN UNIVERSITY)
- «Ποιήματα 1907-1915» (University Library, Closed Stack 5, 1483 B 28)
- «Ποιήματα 1916-1928» (University Library, Closed Stack 5, 1391 A 32)
Σημείωση δημοσίευσης
Η παρούσα ενδεικτική βιβλιογραφία συντάχθηκε από την ομάδα φιλολογικής τεκμηρίωσης και περιορίζεται σε ορισμένα από τα σημαντικότερα δημοσιεύματα που αναφέρονται ειδικά στο αρχείο Καβάφη και επεξεργάζονται ή δημοσιεύουν αρχειακό υλικό.
- «Αφιέρωμα στον Καβάφη», Επιθεώρηση Τέχνης 108 (Δεκέμβριος 1963).
- Γκίκα, Κατερίνα, «Μενελάου και όχι Κωνσταντίνου. Διερεύνηση της γνησιότητας κειμένου στα Πεζά του Κ. Π. Καβάφη», Κονδυλοφόρος 9 (2010), σ. 117-140.
- Δάλλας, Γιάννης, Ο Καβάφης και η δεύτερη σοφιστική, Στιγμή, Αθήνα 1984.
- Δασκαλόπουλος, Δημήτρης, Βιβλιογραφία Κ. Π. Καβάφη (1886-2000), Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, Θεσσαλονίκη 2003.
- Δασκαλόπουλος, Δημήτρης, «Βιβλιογραφικά Κ. Π. Καβάφη. Προσθήκες 1886-2000. Συμβολή 2001-2010», Κονδυλοφόρος 11 (Νοέμβριος 2012), σ. 163-233.
- Δημαράς, Κωνσταντίνος Θ., «Η τεχνική της έμπνευσης στα ποιήματα του Καβάφη. Ένα δοκίμιο ερμηνείας», Φιλολογική Πρωτοχρονιά 1956 [1955], σ. 97-102.
- Ιατρού-Καραμπίνη, Μιχαήλα (επιμ.), Η βιβλιοθήκη Κ. Π. Καβάφη, Αρχείο Καβάφη / Ερμής, Αθήνα 2003.
- Ιωάννου, Γιώργος, «Δύο επιστολές του Κ. Π. Καβάφη προς τον Ίωνα Δραγούμη και ένα σημείωμά του προς τον Φίλιππο Δραγούμη», Χάρτης 5-6 (Απρίλιος 1983), σ. 534-544
- Καραγιάννης, Βαγγέλης, Σημειώσεις από την Γενεαλογία του Καβάφη και ομοιότυπη αναπαραγωγή του χειρογράφου της «Γενεαλογίας», Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1983.
- Καράογλου, Χαράλαμπoς Λ., «Κ. Π. Καβάφη. [Ριμάριο]», Μολυβδο-κονδυλο-πελεκητής 2 (1990), σ. 71-123.
- Kεχαγιόγλου, Γιώργος, «K. Π. Kαβάφη. H συνάντησις των φωνηέντων εν τη προσωδία. Παρουσίαση και σχολιασμός του ανεκδότου πεζού κειμένου», Eλληνικά 30 (1977-8), σ. 353-382.
- Κύκλος Καβάφη, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, Ίδρυμα Σχολής Μωραΐτη, Αθήνα 1983.
- Μοδινός, Πόλυς, Τρεις επιστολές του Καβάφη, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1980.
- Παπουτσάκης, Γιώργος Α. (επιμ.), Κ. Π. Καβάφη. Πεζά, Φέξης, Αθήνα 1963.
- Περίδης, Μιχάλης, Ο βίος και το έργο του Κωνστ. Καβάφη, Ίκαρος, Αθήνα 1948.
- Πιερής, Μιχάλης, «Ο Καβάφης και η Κύπρος», Ο Κύκλος Λάρνακας 19-20 (Γεν.-Απρ. 1986), σ. 3-44.
- Πιερής, Μιχάλης, «Κ. Π. Καβάφη. [Σημειώματα για τα τελευταία χρόνια και την αρρώστια της Χαρίκλειας Καβάφη] (1899)», Μολυβδο-κονδυλο-πελεκητής 3 (1991), σ. 171-210.
- Πιερής, Μιχάλης (επιμ.), Κ. Π. Καβάφη. Τα πεζά (1882;-1931), Ίκαρος, Αθήνα 2003.
- Πιερής, Μιχάλης (επιμ.), Κ. Π. Καβάφη. Το Λεξικό Παραθεμάτων, Ίκαρος, Αθήνα 2015.
- Σαββίδης, Γιώργος Π. (επιμ.), Κ. Π. Καβάφη. Ποιήματα (1896-1933), Ίκαρος, Αθήνα 1963.
- Σαββίδης, Γιώργος Π., Οι καβαφικές εκδόσεις (1891-1932). Περιγραφή και σχόλιο. Βιβλιογραφική μελέτη, Έκδοση Ταχυδρόμου, Αθήνα 1966.
- Σαββίδης, Γιώργος Π. (επιμ.), Κ. Π. Καβάφη. Ανέκδοτα ποιήματα (1882-1923), Ίκαρος, Αθήνα 1968.
- Σαββίδης, Γιώργος Π., Πάνω νερά. Δεκαεννέα δημοσιογραφικές περιδιαβάσεις και δύο παλαιά ορόσημα, καθώς και άγνωστα κείμενα του Αυγέρη, του Καβάφη, του Σεφέρη κ.ά., Ερμής, Αθήνα 1973.
- Σαββίδης, Γιώργος Π., «Τα "Τιγρανόκερτα", ο Καβάφης και το θέατρο», Θέατρο, περίοδος Β´, 32 (Μάρτιος-Απρίλιος 1973), σ. 10-12.
- Σαββίδης, Γιώργος Π., Εφήμερον σπέρμα (1973-1978). Επιφυλλίδες, βιβλιοκρισίες, ομιλίες κυρίως με φιλολογικές και εικαστικές αφορμές, καθώς και άγνωστα κείμενα του Παλαμά, του Καβάφη, του Σεφέρη κ.ά., Ερμής, Αθήνα 1978.
- Σαββίδης, Γιώργος Π. (επιμ.), Άγγελος Σικελιανός. Τριαντατρία και τρία ανέκδοτα κείμενα. 1902-1950, Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1981.
- Σαββίδης, Γιώργος Π. (επιμ.), Κ. Π. Καβάφη. Τα αποκηρυγμένα. Ποιήματα και μεταφράσεις (1886-1898), Ίκαρος, Αθήνα 1983.
- Σαββίδης, Γιώργος Π. (επιμ.), Κ. Π. Καβάφης. Ανέκδοτα σημειώματα ποιητικής και ηθικής (1902-1911), Ερμής, Αθήνα 1983.
- Σαββίδης, Γιώργος Π., Μικρά καβαφικά, τ. Α´, Ερμής, Αθήνα 1985.
- Σαββίδης, Γιώργος Π., Μικρά καβαφικά, τ. Β´, Ερμής, Αθήνα 1987.
- Σαββίδης, Γιώργος Π. (επιμ.), Κ. Π. Καβάφης. Κρυμμένα ποιήματα 1877;- 1923, Ίκαρος, Αθήνα 1993.
- Σαββίδη, Λένα (επιμ.), Λεύκωμα Καβάφη. 1863-1910, Ερμής, Αθήνα 1983.
- Τσίρκας, Στρατής, Ο Καβάφης και η εποχή του, Κέδρος, Αθήνα 1958.
- Τσίρκας, Στρατής, Ο πολιτικός Καβάφης, Κέδρος, Αθήνα 1971.
- Haas, Diana, «Cavafy’s reading notes on Gibbon’s “Decline and Fall”», Folia Neohellenica 4 (1982), σ. 25-96.
- Haas, Diana, «Early Cavafy and the European “esoteric” movement», Journal of Modern Greek Studies 2 (Οκτώβριος 1984), σ. 209-224.
- Haas, Diana, «Κωνσταντίνου Καβάφη Constantinopoliad an Epic», στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Φιλοσοφική Σχολή-Τμήμα Φιλολογίας, Τομέας Μεσαιωνικών και Νέων Ελληνικών Σπουδών, Ζητήματα ιστορίας των νεοελληνικών γραμμάτων. Αφιέρωμα στον Κ. Θ. Δημαρά, Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1994, σ. 281-304.
- Haas, Diana, «Biographical, autobiographical and epistolary material from the archives of C. P. Cavafy. A report on recent research», Μολυβδο-κονδυλο-πελεκητής 5 (1995-1996), σ. 39-50.
- Haas, Diana, Le Problème religieux dans l’oeuvre de Cavafy. Les années de formation (1882-1905), Presses de l’Université de Paris-Sorbonne, Παρίσι 1996.
- Haas, Diana, «Κ. Π. Καβάφης. Ανέκδοτο αυτοσχόλιο στο ποίημα “Η Ναυμαχία”», Λογείον. Περιοδικό για το Αρχαίο Θέατρο 2 (2012), σ. 200-215.
- Haas, Diana, «Κ. Π. Καβάφης. Ανέκδοτο αυτοσχόλιο στο ποίημα “ ‘Τα δ’ άλλα εν Άδου τοις κάτω μυθήσομαι’ ”», Λογείον. Περιοδικό για το Αρχαίο Θέατρο 3 (2013), σ. 132-144.
- Jeffreys, Peter (επιμ.), E. M. Forster-Κ. Π. Καβάφης. Φίλοι σε ελαφρήν απόκλιση, μτφρ. Κατερίνα Γκίκα, Ίκαρος, Αθήνα 2013 [1η έκδοση: Peter Jeffreys (επιμ.), The Forster-Cavafy Letters. Friends at a Slight Angle, The American University in Cairo Press, Κάιρο / Νέα Υόρκη 2009].
- Kappler, Matthias, «“Με ανατολίτικες χειρονομίες”. Εικόνες της ισλαμικής Ανατολής και η χρήση λέξεων ανατολικής προέλευσης στον ποιητικό λόγο του Καβάφη», στο Βαγενάς, Νάσος / Πιερής Μιχάλης (επιμ.), Η ποίηση του κράματος. Μοντερνισμός και διαπολιτισμικότητα στο έργο του Καβάφη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2000, σ. 195-211.
- Lavagnini, Renata, Κ. Π. Καβάφης. Ατελή ποιήματα 1918-1932, Ίκαρος, Αθήνα 1994.
- Lavagnini, Renata, «Από το “Πτολεμαίου Καίσαρος” στο “Καισαρίων”. Στάδια δημιουργίας ενός ποιήματος», Κονδυλοφόρος 15 (2017), σ. 123-148 [1η δημοσίευση στα ιταλικά: Renata Lavagnini, «Kavafis: Le varianti di Cesarione», στο Lirica greca da Archiloco a Elitis. Studi in onore di Filippo Maria Pontani, Liviana Editrice, Πάντοβα 1984, σ. 359-376].
- Liddell, Robert, Cavafy. A Critical Biography, Duckworth, Λονδίνο 1974.
- Pieris, Michalis, «Πάθη / Passions: a latent poetic collection by Cavafy», Κάμπος. Cambridge Papers in Modern Greek 17 (2009), σ. 79-104.
Περιοχή παρατηρήσεων
Σημείωση
Καβάφης, Κ. Π., «ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΒΑΦΗ, Κ. Π.» (1811-1933), Αρχείο, Αρχείο Κ. Π. Καβάφη του Ιδρύματος Ωνάση, GR-OF CA CA, στο: Ψηφιακή Συλλογή του Αρχείου Καβάφη, επιμ. Ίδρυμα Ωνάση, Αθήνα, τελευταία ενημέρωση 01.10.2025: https://cavafy.onassis.org/el/object/pseg-wesz-6aky.
Εναλλακτικός(οί) κωδικός(οί) αναγνώρισης
Σημεία πρόσβασης
Θέματα
Τόποι
Ονόματα
Είδη
Περιοχή ελέγχου της περιγραφής
Κωδικός αναγνώρισης περιγραφής
Κωδικός αναγνώρισης του φορέα καθιέρωσης της εγγραφής
Κανόνες και/ή συμβάσεις
Η περιγραφή έγινε σύμφωνα με το Διεθνές Πρότυπο Αρχειακής Περιγραφής (Γενικό)-δεύτερη έκδοση, Διεθνές Συμβούλιο Αρχείων, Οττάβα 2000. Για την Ελλάδα: Ελληνική Αρχειακή Εταιρεία (Ε.Α.Ε), Απρίλιος 2002, μετάφραση: Χριστίνα Βάρδα - Αμαλία Παππά - Ζήσιμος Χ. Συνοδινός. επιμ. Χριστίνα Βάρδα - Ζήσιμος Χ. Συνοδινός, Αθήνα 2002.
Κατάσταση επεξεργασίας της εγγραφής
Επίπεδο λεπτομέρειας της περιγραφής
Ημερομηνίες δημιουργίας, αναθεώρησης ή κατάργησης της περιγραφής
Νοέμβριος 2017 – Σεπτέμβριος 2018
Γλώσσα(ες)
Αλφάβητο(α)
Πηγές
Παρατηρήσεις και Όνομα Αρχειονόμου
Η καταγραφή, ταξινόμηση και περιγραφή του αρχείου έγινε από τον Νίκο Κουτσουμπό και την Αλεξία Παπακώστα.
Παρατηρήσεις και Όνομα Αρχειονόμου
Η φιλολογική τεκμηρίωση του αρχείου έγινε από τον Αλέξανδρο Κατσιγιάννη και τη Σοφία Ζησιμοπούλου.